ဆီမီးထိန္ထိန္လင္းေပမယ့္
မႏွင္းတို႔အိမ္ေတာ့မဟုတ္ခဲ့ပါ။
ဘန္ေကာက္.....တဲ့
ကြ်န္ေတာ့္မ်က္စိထဲမေတာ့
ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ျခအိမ္ေတြနဲ႔
႐ႈပ္႐ွက္ခတ္ပင့္ကူအိမ္ေတြၾကား
ပုရြက္ဆိတ္ေတြသြားေနသလိုပဲပ...။
ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္ေတြနဲ႔မြန္းၾကပ္လို႔
႐ိုးျပတ္န႔ံသင္းသင္းနဲ႔
လယ္ကြင္းထဲကျဖတ္လာတဲ့ေလကိုလြမ္းတယ္။
မႏွင္းေရ.........
သီတင္းကြ်တ္ေပါင္းမ်ားပါၿပီ
ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ပိုးစုန္းၾကဴးတစ္ေကာင္တေလေတာင္
ျမင္ခြင့္မရေသးပါဘူး။
ကိုမိုးစက္
No comments:
Post a Comment